در این راهنما به سناریوهای مختلف برای ارتباط داشتن با ماژول esp می پردازیم. فرقی نداره از کدام نوع ماژول استفاده می کنید. بالاخره مجبورید از یکی از روشهایی که در این مطلب خواهیم گفت، استفاده کنید.
اتواع سناریو های ارتباطی:
همیشه در قدم اول برای استفاده از ماژولهای وایرلس یا سیستم های اینترنت اشیا باید مدل ارتباطی را مشخص کنیم. اینکه ماژول ما قرار است تحت یک شبکه کار کند یا نه.
روشهای ارتباطی با esp به سه گروه تقسیم میشود:
- روش Peer To Peer
- استفاده در شبکه ی LAN
- استفاده در شبکه ی WAN
روش peer to peer :
این روش یکی از آسان ترین مدلهای راه اندازی esp والبته پایه ای ترین روش برای استفاده از آن بصورت وایرلس است. خود ماژول نقش سرور را دارد بدون آنکه به شبکه ای متصل باشد. ارتباط ما با با esp بصورت مستقیم است. یعنی گوشی یا لپتاپ ما بصورت مستقیم با esp ارتباط بر قرار می کند.
این روش معایبی دارد از جمله اینکه اینترنت ما قطع می شود و یا اینکه اگر ما تعداد بالایی ماژول داشته باشیم اتصال به هر کدام و ارسال فرامین کاری وقت گیر و خسته کننده می شود.
ولی چرا از این روش استفاده می شود؟ از این روش وقتی استفاده می کنیم که ماژول ما خام است و حتی ssid و پسورد را ندارد تا به شبکه ی LAN ما متصل شود. پس از این روش برای راه اندازی اولیه ی ماژول خود استفاده می کنیم.
یک طراحی حرفه ای سیستم اینترنت اشیا باید بصوری باشد که در محیطهای مختلف و توسط افرادی با دانش کم یا بدون دانش برنامه نویسی قابل راه اندازی باشد.
پس ما از روش peer to peer برای ارسال داده های اولیه به ماژول خود استفاده می کنیم.
استفاده در شبکه LAN
مدل بعدی ارتباط با ماژول esp استفاده از آن در شبکه LAN است. در این مدل esp اسم مودم و پسورد را دارد و موفق شده است که به شبکه ی LAN یا به اصطلاح مودم ما متصل شود. در این روش ما با وارد کردن IP ماژول به آن متصل می شویم. در این روش esp به یک سرور تبدیل شده است و براحتی با تمام دستگاهای متصل به مودم می توانیم به ماژول متصل شویم.
این روش هم معایبی دارد، از جمله اینکه همچنان ارتباط ما از خارج از محدوده ی LAN با ماژول بر قرار نمی شود و اینکه ما باید تمام IP هارا بلد باشیم . البته مشکل دوم با استفاده از کتابخانه mdns قابل حل است. و ما همچنان مشکل ارتباط از بیرون را داریم.
اتصال به شبکه ی WAN
در این سناریو از چند روش می توان استفاده کرد:
- اتصال از بیرون شبکه مستقیم به خود ماژول
- اتصال از بیرون شبکه مستقیم با سرور داخلی
- ارتباط با یک سرور واسط بین ماژول و دنیای خارج
در روش اول و دوم شما احتیاج دارید که یک IP ثابت داشته باشید. و در ادامه مقداری تنظیمات سخت برای مودم یا سرور داخلی. و هدف ما ساخت سیستمی است که توسط هر شخص بدون دانش شبکه و برنامه نویسی هم قابل استفاده باشد. پس این دو روش فقط برای سیستمهای شخصی سازی شده با امنیت بالا استفاده میشود. مثلا کنترل یک کارخانه که حتما باید بصورت ایزوله اجرا شود.
ولی در روش سوم شما می توانید از یک سرور که بر روی آن یک بروکر MQTT نصب شده است استفاده کنید. اینکه شما کدام روش استفاده کنید بستگی به پروژه و سلیقه ی شما دارد. ولی استفاده از MQTT امروزه خیلی از روش های دیگر بهتر است. بخاطر مصرف کم اینترنت و و راحتی ای که در استفاده از آن وجود دارد. شما در سمت کلاینت یا استفاده کننده فقط کافی است که یک نرم افزار داشته باشید که دستورات شما را به سمت کلاینت می فرستد. و در سمت شبکه ی اینترنت اشیا هر چندتا که خواستید دستگاه داشته باشید.
بعد از انتخاب مدل ارتباطی یا به اصطلاح توپولوژیه سیستم اینترنت اشیا حال باید طرز کار سرور را بدانیم و اینکه چطوری یک سرور طراحی کنیم. که در مطلب بعدی شرح داده خواهد شد.
دیدگاه ها :